برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
ما باید به بچه هایمان کمک کنیم تا عادت های درستی داشته باشند و یکی از بهترین عادت هایی که می توانند داشته باشند صادق بودن وراستگو بودن است. در اینجا 14راه برای آموزش راستگو بودن به فرزندانتان آورده شده است. در مام پلاس مشاهده کنید: معرفی 14 کتاب بین المللی و داخلی برای دروغگویی کودکان 12 روش جلوگیری از دروغ گفتن کودک و سه سطح سنی مقابله با این مشکل دلایل دروغ گفتن کودکان، وسطوح مختلف دروغگویی در کودکان به عنوان والدین، ما اغلب سریع سرزنش می کنیم. ولی همیشه آنقدر سریع در تعریف کردن عکس العمل نشان نمی دهیم . صداقت و راستگویی را با ستایش و آغوش فراوان پاداش دهید که باعث ایجاد اعتماد به نفس و تقویت رفتار مثبت می شود. به علاوه یک کودک هرگز نمی تواند بیش از حد محبت کند. ما اغلب بچهها را در دروغها میگیریم، اما اگر میخواهیم به آنها بیاموزیم که برای صداقت ورایتگویی ارزش قائل شوند، باید به دنبال فرصتهایی باشیم که وقتی راست میگویند، آنها را تصدیق کنیم، مخصوصاً در موقعیتهایی که ممکن است دروغ گفتن برایشان آسانتر باشد. وقتی فرزندتان حقیقت را در مورد کاری که انجام داده است به شما میگوید، با گفتن این جمله: «من واقعاً خوشحالم که حقیقت را به من گفتی،عکس العمل نشان دهید برای نمایان کردن اینکه از صداقت او قدردانی میکنید، وقت بگذارید.» با فرزندان خود در مورد معنای راستگو بودن و اینکه چرا صداقت یک ارزش مهم است، صحبت کنید. شما همچنین می توانید با ایجاد روابط قابل اعتماد با فرزندان خود و کمک به آنها برای توسعه خودآگاهی، راستگو بودن را تشویق کنید. وقتی فرزند شما دروغ می گوید، دلیلی وجود دارد - کودکان به دنبال چیزی هستند. و اگر آن را دریافت کنند، می تواند دروغگویی را به عنوان یک استراتژی موثر تقویت کند. بنابراین اگر متوجه شدید که فرزند کوچکترتان همیشه به محض اینکه فرزند بزرگترتان درباره روزش به شما میگوید، داستانی در مورد آسیبدیدگی در مدرسه میسازد، ممکن است این یک رفتار توجه طلبانه باشد. دانشمندان پیشنهاد میکنند: «وقتی کودکی دروغ میگوید، بفهمید که چه پویایی ممکن است در جریان باشد». «آیا راههایی وجود دارد که بتوانید دروغ را نادیده بگیرید تا آنها پاداش دریافت نکنند؟ آیا آنها می توانند از راه دیگری به آنچه می خواهند برسند؟» به فرزندان خود بیاموزید که نیازی به تعریف و تمجید دروغین ندارند. اگر کلمه محبت آمیزی برای گفتن ندارند، به آنها بیاموزید که چگونه کلمات خود را کنترل کنند و چیزی نگویند. با این حال، ما همیشه باید بتوانیم چیزی مثبت برای گفتن در مورد هر کسی پیدا کنیم. حفظ اخلاق مهمتر از اجتناب از جریحه دار کردن احساسات فردی است که خارج از خط است. اشتباه همیشه اشتباه است. به عنوان مثال، بهترین دوست فرزند شما در آزمون تقلب می کند و پسر شما کاملاً آگاه است. او وظیفه دارد نزد دوستش برود و به او توصیه کند که اینکار را ترک کند. او به خودش صدمه می زند و دیگرانی را که صادقانه مطالعه کرده اند فریب می دهد. اگر دوستش قانع نشد ، پسر شما باید معلم را در مورد آنچه در حال وقوع است با خبر کند. این حقیقت سخت است. در مورد اهمیت اعتماد به یکدیگر بحث کنید. بپذیرید که گفتن حقیقت ممکن است گاهی دشوار به نظر برسد. گاهی اوقات ممکن است حتی متوجه نباشیم که چه زمانی دروغ می گوییم. در حالی که باید با کودک خود تأکید کنید که دروغ گفتن اشتباه است. صادق بودن گاهی جسارت زیادی می خواهد. اگر کودکی دروغ مضری می گوید، مهم است که به او یادآوری کنید که دروغ گفتن اشتباه است و چرا اشتباه است، اما همچنین مهم است که از فرزندتان به خاطر صداقت و تمایل به اشتراک گذاری تشکر کنید. بگذارید فرزندتان بداند که به صداقت او افتخار می کنید. اگر نمی خواهید فرزندانتان به شما دروغ بگویند، به آنها دروغ نگویید. اگر به بچه ها بگوییم صداقت و راستگویی مهم است، اما ببینند شما دروغ می گویید، پیامی متفاوت دریافت می کنند. کودکان ارزش ها را با تماشای اعمال ما و سایر بزرگسالانی که به آنها احترام می گذارند، یاد می گیرند. به این نکته توجه کنید که آیا در تعاملات روزمره خود از صداقت و درستی الگو می گیرید یا خیر. وقتی عادت به گفتن دروغهای کوچک پیدا میکنیم، به گفتن دروغهای بزرگ عادت میکنیم. مثل همیشه، شما الگو هستید. شما نمی خواهید فرزندتان دروغ گفتن شما را بشنود. با حقیقت زندگی کنید، اگر فرزندانتان ببینند که شما حتی دروغهای سفید «بیضرر» میگویید، احساس میکنند که دروغ گفتن کار خوبیست. مطمئناً تلاش کمتری لازم است برای گفتن اینکه "من پولی با خود ندارم" تا اینکه به کودک خود توضیح دهید که نمی تواند بستنی بخورد زیرا قبلاً در آن روز یک خوراکی شیرین خورده است یا به دلیل نزدیک شدن به شام نباید خوراکی شیرین بخورد . اگر می خواهید فرزندتان با این باور بزرگ شود که صداقت بهترین سیاست است، تمام تلاش خود را بکنید تا بر اساس این باور زندگی کنید. مخصوصاً برای بچه های پیش دبستانی، یکی از راه های تشویق به راستگویی دعوت نکردن از آنها به دروغ گفتن است. وقتی فرزندتان را با لبهای آغشته به آبمیوه و یک بطری واژگون روی میز میبینید، نیازی نیست بپرسید: «این آبمیوه را ریختی؟» روان شناسان کودک میگویند: کودکان در این سن به دلیل تمایل به اجتناب از گرفتار شدن دروغ میگویند. «اگر می دانید که آنها این کار را کرده اند، نپرسید! اگر بپرسید، به آنها این امکان را می دهید که دروغ بگویند. بنابراین آنها دروغ می گویند، و بعد از آن ناراحت می شوید، و اکنون دو چیز وجود دارد که قبلاً فقط یکی وجود داشت. «به نظر میرسد مقداری آبمیوه ریختی. بیا با هم آن را تمیز کنیم،» همه چیز را روی موضوع مورد نظر متمرکز می کند. اگر مطمئن نیستید که چه کسی گلدان را شکسته، یا کدام خواهر و برادر درباره آن دروغ میگویند، مستقیماً به سراغ عواقب آن بروید. «با این سؤال که آیا آن را شکستند یا کدام کودک آن را شکسته، درگیر نشوید. بر روی آنچه می خواهید انجام شود تمرکز کنید. «اینجا به هم ریخته س. من از هر دو شما میخواهم که آن را پاک کنید.» به آنها نشان میدهید که انکار مسئولیت هیچ نتیجه مثبتی ندارد.» یا مثلا مبل با مقداری کیک کثیف شده، فقط به کودک بگوئید پاکش کن. او فرصت کافی برای گفتن حقیقت را خواهد داشت. همه ما گناه می کنیم. حتی بچه ها هم این کار را می کنند. آنها به شما دروغ می گویند و شما در نهایت دست آنها را رو خواهید کرد. این مهم است که عواقبی برای اقدامات آنها وجود داشته باشد، کاری که ما با پسرمان انجام دادیم. نظم و انضباط مناسب باید اجرا و دنبال شود. کارت را طوری درست کن که ارزش دروغ گفتن را نداشته باشد. بیصادق بودن فرزندانتان فرصتی عالی برای آموزش آنهاست. بپرسید چرا احساس می کردند نیاز به دروغ گفتن دارند. توضیح دهید که چگونه دروغ به روابط آسیب می زند زیرا باعث بی اعتمادی می شود و کسب اعتماد بسیار دشوار است. با آنها در مورد کارهایی که می توانستند متفاوت انجام دهند صحبت کنید. اگر می خواهید مورد اعتماد باشید، به قول خود عمل کنید. به فرزندان خود بیاموزید که افرادی باشند که کلام خود را مقدس می دانند. بهترین راه برای آموزش این است که خودتان آن را مدل کنید. بچهها خیلی زود – از والدینشان – یاد میگیرند که چگونه به خاطر ادب یا برای جلوگیری از صدمه زدن به احساسات دیگران دروغ بگویند. "متشکرم، این کتاب عالی به نظر می رسد" به جای "من قبلاً این کتاب را دارم!" یا "من نمی توانم بازی کنم چون سرم شلوغ است"، به جای "من دوست ندارم با شما بازی کنم!" محققان این نوع دروغها را «مناسب اجتماعی» مینامند، زیرا تعامل ما با دیگران را هموار میکنند. اما راستگو بودن نباید مساوی با بی ادبی یا آزاردهنده بودن باشد. کلید این است که بین راستگویی و توجه به احساسات طرف مقابل تعادل برقرار کنید. ما میخواهیم به فرزندانمان بیاموزیم که راستگو باشند، اما میخواهیم به آنها مهربانی را نیز بیاموزیم. ما باید صداقت را به گونه ای آموزش دهیم که به طور بالقوه به دیگران کمک کند و به آن ها آسیب نرساند. 11. مراقب اشیاء خود و دیگران باشید مالکیت می تواند انواع مشکلات را ایجاد کند. بهترین سیاست این است که از همان ابتدا به کودک بیاموزید که آنچه دارد متعلق به اوست. آنچه دیگران دارند متعلق به آنهاست. قرض گرفتن یک بازی و هرگز بازگرداندن آن اشکالی ندارد. به اشتراک گذاری عالی است، اما مورد باید همیشه برگردانده شود. دوستان خود را به من نشان دهید تا آینده شما را به شما نشان دهم. اگر دوستان فرزند شما راستگو نباشند ، این بر کودک شما تاثیرگذار خواهنو بود اما اگر دوستان فرزندتان صادق باشند، وضعیت پسر یا دختر شما بسیار بهتر خواهد بود. مراقب هر یک از دوستان فرزندانتان که دروغ می گویند باشید. روان شناسان می گویند که کودکان خردسال، زیر 8 سال یا بیشتر، انگیزه زیادی برای راضی نگه داشتن شخصیت های معتبر دارند. تحقیقات نشان میدهد که گفتن به بچهها که اگر حقیقت را بگویند از آنها خوشحال میشوید، این احتمال را افزایش میدهد که با شما روراست باشند. نوجوانان و نوجوانان تا حدودی کمتر به خوشایند بودن چهره های اقتدار اهمیت می دهند و بیشتر به احساس درونی خود از آنچه درست است اهمیت می دهند. ( همچنین گفتن به کودکان 9 تا 11 ساله که اگر حقیقت را بگویند نسبت به خود احساس خوبی خواهند داشت، احتمال دروغ گفتن آنها را کاهش می دهد.) در تمام سنین، به دنبال فرصت هایی باشید که به فرزندتان احساس خوبی نسبت به آنها بدهید. تحقیقات نشان میدهد در محیطهایی که تنبیهها بهشدت و خودسرانه انجام میشود، بچهها زودتر و ماهرانهتر از همتایان خود در محیطهای با تنبیه کمتر دروغگفتن را یاد میگیرند. این بدان معنا نیست که شما از ایجاد عواقب برای اشتباهات کودکان خودداری کنید. اما در فضایی با رویکرد تنبیهی و استبدادی به نظم و انضباط، کودک از توانایی دروغ گفتن به عنوان یک اقدام محافظتی استفاده می کند. یک کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که واکنش عاطفی بزرگی نداشته باشند. هر چه والد انفجاری تر شود، کودک بیشتر می ترسد و احتمال دروغ گفتن بیشتر می شود. 1. به راستگویی پاداش دهید
2. به دروغ پاداش ندهید
3. حقیقت را بگویید و یک کودک راستگو پرورش دهید
4. سخت بودن ودر عین حال درست بودن راستگویی را توضیح دهید
5. الگوی صداقت و راستگویی
6. آنها را در معرض آزمایش قرار ندهید
7. برای عدم راستگویی کودک پیامد ایجاد کنید
8. اشتباهات را تصحیح کنید تا بتوانید راستگویی را آموزش دهید
9. به وعده های خود عمل کنید تا راستگو بمانید
10. تدبیر را آموزش دهید تا صداقت و دروغ در جای درست قرار گیرند
12. دوستان راستگو برای کودک خود پیدا کنید
13. بگویید راستگویی شما را خوشحال می کند
14. با آرامش انضباط ایجاد کنید و راستگویی را جا بیندازید